Na een koude nacht in de camper kwamen we erachter dat onze buurman gewoon in de buitenlucht aan het overnachten was, brrrrrrrr. Nog een beetje gespeeld en toen wilden we verder, eerst moest papa nog even de strontpot legen en bij het aansluiten van de slang ging het helemaal mis, gelukkig zaten wij hoog en droog in de camper. We zijn verder gereden via highway 1 naar het zuiden waarbij we over verschillende spectaculaire bruggen zijn gekomen, ook het bochtenwerk was een heerlijke uitdaging. Onderweg ergens gestopt waar olifante zeehonden op het strand lagen en meer beesten aan het rondhuppelen en vliegen waren. ‘S avonds ergens gestopt om te eten, maar het was halloween en wij leren snel. Veel later in het donker nog een plekje om te overnachten moeten zoeken, morgen kun je zien dat dat behoorlijk gelukt is.
Van het geloof gevallen.
Het wakker worden was wel moeilijk na een nacht met van die heerlijke zee geluiden op de achtergrond, dan wil je dat de nacht zolang mogelijk duurt. Eenmaal wakker bleek dat die zee geluiden niet gedroomd waren maar dat die van de zee zelf kwamen, we stonden er bijna middenin. We hebben lekker gespeeld, gewandeld, vrienden gemaakt en zelfs nederlands gesproken met een visser voor we verder gingen naar papa’s vroegere “werkgever” Dr. Robert H. Schuller. Beter bekend als tv dominee van hour of power vanuit de crystal cathedral te Garden Grove in California. Helaas was dat een grote teleurstelling, papa wilde graag de tv-faciliteiten zien, en ondanks al die jaren (twee) dat hij iedere zondag (af en toe) vroeg opstond om de uitzending voor Nederland en Duitsland (alsof ze daar naar een Nederlandse zender gaan kijken die in Nederland al bijna niet bekeken werd) van hour of power te verzorgen, kreeg hij de regie ruimte ed niet te zien. Helemaal erg was het dat de ontvangst van alle bezoekers door één vrijwilligster werd gerund, ook nog een van het type 80+. Om ons toch nog maar een beetje te laten leiden zijn we gaan eten bij TGI Friday’s. Waar TGI voor staat mag je zelf uitzoeken. Voor de nacht hebben we voor het eerst “wild gekampeerd” op een parkeerplek langs de snelweg.
Joshua Tree.
Na een koude nacht, schijnt zo te horen in de woestijn, rustig aan wakker geworden. Eerst even bij het zwembad gezeten en toen een rondje over de camping gelopen. Zoals elke senioren camping heeft deze camping ook zijn eigen bingo kampioen en die pik je er zo tussen uit. Nog even een frisse warme duik in het zwembad en dan maar weer het asfalt opzoeken om een uiltje te knappen. Vandaag staat het Joshua Tree park op het programma, in het welkomst centrum was iets te vinden over de Eagels die er een nacht hebben doorgebracht en over de bijna onbekende band America die er een platenhoes heeft gemaakt, maar geen woord over U2, terwijl deze laatste er toch voor heeft gezorgd dat duizenden mensen het park bezoeken. Het park zelf is een van de mooiste tot nu toe, speciaal voor toeristen hebben ze er tamme vogels die zo de chips uit je handen eten. Hoogte punt in het park was wel het toilet bezoek, dat is er een die hoort in het rijtje extreem schijten. Na het park bezoek hebben we eens wat nieuws geprobeerd met eten en dat beviel goed. Na het eten zijn we nog een heel stuk doorgereden over de toeristische Route 66, maar helaas was het donker zodat we van al het moois niets hebben gezien. De nacht hebben we al wild kamperend doorgebracht.
Het was best even schrikken toen we wakker werden en naar buiten keken, alles was namelijk wit, en niet zo’n klein beetje wit ook, er was best veel sneeuw gevallen. Om een beetje van de schrik te bekomen en ons een beetje op te warmen zijn we maar naar de naastgelegen mac donalds gegaan voor een heerlijk warm ontbijt. Onderweg naar de Grand Canyon kwamen we nog langs een leuke “deer farm”, thuis vinden de kinderen een herten kamp ook altijd leuk, dus waarom niet. Als we alles van te voren hadden geweten waren we niet gegaan, om binnen te komen moesten we ongeveer $35,- aftikken en binnen een kwartier waren we er al weer uit, als dit hertenkamp in Nederland had gelegen dan had de dierenbescherming het allang gesloten zo erg was het. Bij de Grand Canyon was een gewone camping waar ze gelukkig ook nog een douches hadden. De kinderen hebben voor de verandering eens gebruik gemaakt van de douche in de camper. Nadat we schoon waren konden we nog net een stukje zonsondergang in de canyon mee krijgen en ook wel uniek was dat een deel van de Grand Canyon bedekt was met sneeuw. Benieuwd hoe we morgen wakker worden, want we gaan onze eerste nacht in met een stevige vorst.
Grand Canyon.
De nacht was wel koud, maar door de extra dekens die we hadden gekocht konden we het prima uithouden. Vervelend was dat de kachel niet aan wilde toen we wakker waren, maar na even zoeken was dat probleem ook zo verholpen. Vandaag stond in het teken van de Grand Canyon, wat moet je hier anders. We moesten iedere keer met een bus en die zijn hier best wel een beetje suf, ze rijden niet hard, stoppen voor elk kruispunt of spoorweg overgang ook al kun je van ver zien dat er niets aankomt en puntje bij paaltje roepen ze iedere keer om als ze de deur gaan sluiten. Over de Grand Canyon is niet zoveel te vertellen, dat het groot en indrukwekkend is. Morgen gaan we weer rijden, kan papa ook weer rustig zijn.
Zion Nationaal Park.
Na een nog koudere nacht dan gisteren, -15℃ volgens een paar die hard kampeerders, vroeg op om maar weer eens wat kilometers mijlen te gaan maken. Was papa even bang dat hij van de weg gehaald zou worden door een lokale Sheriff, bleek het gelukkig mee te vallen. Vandaag ging de reis door het Zion Nationaal Park, qua kleur vergelijkbaar met Bryce Canyon, maar doordat je er laag doorheen gaat is het een hele andere ervaring, het belangrijkste is dat het er niet zo koud is. Halverwege het park moesten we door een lange tunnel, die zo smal en laag was dat wij er alleen maar doorheen konden als we midden op de weg bleven rijden. Hiervoor werd speciaal voor ons de tunnel hellemaal vrij gemaakt van overig verkeer zodat wij er zonder schade doorheen konden. Kosten $15,- dat dan weer wel. In een dal van het park kon je de wilde herten bijna aanraken zo mens vriendelijk zijn de beesten daar. Voor het avond eten zijn we weer eens uit de slof geschoten door iets nieuws te proberen, deze keer het vet en de patatjes van de Arbys.
Bekijk de foto’s van Zion Nationaal Park (misschien niet compleet, maar daar wordt aan gewerkt bij de volgende upload.
Wakker worden in een hele andere omgeving, eerst grote kastanjes zoeken om er vervolgens wat van te maken, daarna op eekhoorntjes jacht (met de camera dan) om daarbij bijna in de berepoep te stappen. In plaats van het geplande Yosemite park zijn we naar het Sequoia park gegaan, dat omdat het Yosemite waarschijnlijk onder een dikke laag sneeuw lag en omdat de grote bomen die we willen zien eigenlijk in het Sequoia nationaal park staan. We hebben vandaag een kleine tegenslag, de route door het Sequoia park die we wilden en moeten rijden om bij de grote bomen in het noorden te komen was beperkt tot auto’s met een maximale lengte van 22 voet, dus omrijden.
Recente reacties